Bloggen

Bloggen, lezen, letters: het lijkt alsof mensen er niet meer warm van worden. Podcasts, ja, vlogs, Ja, video’ s, JA. Uiteraard ga ik je vertellen dat bloggen nog steeds mateloos populair is, dat lezen onder de juiste doelgroep nog steeds favoriet is en dat letters altijd relevant zullen blijven, al was het maar om de video’s te voorzien van een vindbare kop.

Het is alleen wel goed om je af te vragen of bloggen wat voor je is. Als je dyslectisch bent of de concentratie hebt van een pinguïn (even in de veronderstelling dat pinguïns weinig concentratievermogen hebben), dan is bloggen misschien niets voor je. Dat maakt echt niet uit, ik ben ook fervent YouTube-kijker en Insta-lover, dus ik snap je. Maar wees wel eerlijk over de reden waarom je niet wilt bloggen.

Microblogs

Zo had ik een interessante mailwisseling met een klant die regelmatig blogt, maar dan in microformaat. Verder maakt ze geen vlogs of podcasts. Zonde, vind ik persoonlijk, want de gesprekken die ik met haar voer zijn altijd verrijkend. Ze onderzoekt, stelt vragen, legt uit. Het is ook haar werk als coach, maar haar kijk op de wereld mag best gezien worden, vind ik. Dat wil ze zelf ook, want ze wil graag ondersteuning bij het bloggen.

Ik stuurde haar daarom een bloghandleiding. Stap voor stap neem ik haar via dit document in het proces van het eerste idee naar het eindproduct. Natuurlijk vergt dat wat inzet en is het in het begin spannend om je geschreven stuk online te zetten: is het wel goed genoeg, is dit wat ik wil zeggen? Het lijkt heel definitief, want je ziet het voor je, het staat zwart op wit en dat kan soms even slikken zijn. Zo ook voor mijn klant, die mij terugmailde: ik weet niet of ik hier al aan toe ben, praten oké, maar schrijven? Ik weet het niet.

Het is natuurlijk jammer als een klant niet verder wil gaan, maar misschien is de tijd nog niet rijp en dat is ook oké. Maar ik was toch benieuwd: wat zit er achter die weerstand? En ze bekende: ik denk dat het me nu tegenstaat omdat ik het nog niet kan. Aha! Dat is een goed inzicht en goed ook als je dat durft te bekennen. Ik vind dingen ook vaak niet leuk omdat ik ze niet kan, dus volledig herkenbaar.

Bloggen is niet eng

Alleen is ook vaak zo dat het niet-kunnen samenhangt met het beeld dat we hebben van hetgeen dat we niet kunnen. Bloggen is een expertise. Er zijn mensen die bloggen voor hun werk, zoals ik, maar dat betekent niet dat niet-experts er dan maar niet aan moeten beginnen. In tegendeel! Ik moedig anderen aan om te bloggen, want het geeft een kijkje in hun denkwereld en daar zit de waarde.

Juist omdat bloggen zo persoonlijk is, zou het juist laagdrempelig moeten zijn. Want hoe jij je blog schrijft, is volledig aan jou. Ik schrijf keurige alinea’s die ongeveer even lang zijn met tussenkoppen, maar dat is maar één vorm. Martin Bril plakte in zijn columns losse zinnen tussen zijn alinea’s. Zijn juffen en meesters kunnen hem dat afgeraden hebben in zijn jeugd, maar wat geeft dat: het werkte. Maar misschien hou jij wel van opsommingen of korte anekdotes van een alinea. Of juist van lange artikelen waarbij je meerdere invalshoeken belicht om tot een eigen conclusie te komen. Het mag allemaal.

Nog een voordeel van bloggen in je eigen stijl: je trekt je eigen soort mensen aan. Bijvoorbeeld klanten die hetzelfde denken over bepaalde onderwerpen. Of die juist kunnen waarderen hoe jij onderwerpen aan de kaak stelt. Je trekt mensen aan die enthousiast worden van jouw anekdotes, die jouw manier van schrijven prettig vinden en die houden van jouw kijk op de wereld. Als je het zo bekijkt, gaat het veel minder over hoe het hoort en veel meer over: hoe past het bij mij? En gaat het daar niet altijd over in het leven?

Hoe blog jij het liefst?

Foto door Hello I’m Nik on Unsplash